تبیین سطح تعارض زناشویی بر اساس هیجان خواهی و تاب آوری در زوجین ‏

این پژوهش با هدف بررسی نقش هیجان خواهی و تاب آوری در پیش بینی سطح تعارض زناشویی در زوجین انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زوجین مراجعه کننده به خانه های سلامت منطقه 21 شهرداری تهران بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 60 زوج (30 زن و 30 مرد)  بودند که به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله انتخاب شدند. از مقیاس تاب آوری  کونور و دیویدسون (2003)، پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی و براتی(1379) و مقیاس هیجان خواهی زاکرمن(1978) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه، ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تاب آوری (0.687-r=) و هیجان­خواهی (0.696-r=) با تعارض زناشویی ارتباط دارند. نتایج تحلیل واریانس چندگانه نشان داد که هیجان­خواهی )0.01 (p<و تاب آوری )0.01 (p<60 درصد از واریانس تعارض زناشویی در زوجین را تبیین می کند. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین زنان و مردان تفاوت معناداری در سطح هیجان خواهی وجود دارد )0.01 (p<و هیجان خواهی در مردان بیشتر از زنان است.